Wędzarnie, powszechnie stosowane w branży spożywczej są to komory wyposażone w grzałki elektryczne, gazowe lub olejowe ze zintegrowanym dymogeneratorem, który wytwarza dym potrzebny w procesie wędzenia. Wytwarza on dym metodą bezpłomieniową, w niskiej temperaturze, ze zrębków drzewnych. Stosowane są wiórki z drewna olchowo – dębowo – bukowego.

W związku z tym, że kontakt bezpośredni z produktami ma tylko dym ze zrębków wędzarniczych, wędzarnie kwalifikowane są jako instalacje technologiczne (inne niż energetyczne), czyli takie, w których proces spalania paliw wykorzystywany jest nie tylko do wytworzenia energii, ale również w procesie technologicznym do nadania smaku produktowi.

Instalacje do termicznej obróbki wyrobów mięsnych i ryb powodują emisję zanieczyszczeń do powietrza. Podczas spalania zrębków drzewnych mogą wydziałać się takie zanieczyszczenia jak pył, dwutlenek siarki, tlenki azotu, tlenek węgla, aldehyd octowy, fenol, formaldehyd, ksylen, toluen, akroleina, kwas octowy, metyloetyloketon, krezol.

Eksploatacja komory wędzarniczej wymaga zatem uzyskania pozwolenia na wprowadzenie gazów i pyłów do powietrza

Celem takiego opracowania jest określenie oddziaływania inwestycji na powietrze atmosferyczne na terenie jej lokalizacji oraz przedstawienie wyników obliczeń wykonanych według metodyki obliczeniowej zgodnej z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz.U.2010.16.87).

Dla każdej takiej instalacji należy ustalić jej wpływ na powietrze atmosferyczne poprzez sprawdzenie spełnienia dotrzymania wartości dopuszczalnej zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz.U.2010.16.87).

Opracowana dokumentacja zawiera:

• charakterystykę instalacji (lokalizacja, urządzenia techniczne, technologia, emitory, emisja zanieczyszczeń),
• charakterystykę warunków meteorologicznych,
• określenie stopnia uciążliwości źródeł emisji (obliczenia maksymalnych stężeń zanieczyszczeń, rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu),
• wnioski końcowe.

Na wielkość emisji mają wpływ przede wszystkim takie czynniki jak:

• stan jakości powietrza na danym terenie,
• wysokość emitora (komina),
• zużycie wiórków drzewnych na jednostkę czasu lub gotowego produktu.

To od tych czynników zależy, czy dla omawianej instalacji powinno się uzyskać pozwolenie, czy wystarczy tylko zgłoszenie instalacji do odpowiedniego Urzędu.

Jakie obowiązki ma wędzarnia wprowadzająca gazy i pyły do powietrza?

Aby móc kwalifikować to przedsięwzięcie jako zgłoszenie instalacji, a nie pozwolenie na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza, należy spełnić warunek, aby stężenie wszystkich substancji emitowanych z terenu zakładu nie przekraczało 10% wartości dopuszczalnej określonej rozporządzeniem, a moc zainstalowanych źródeł, innych niż energetyczne, nie może przekraczać 0,5 MW zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz.U.2010.130.88) oraz Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz. U. 2010.130.881).

Ze względu na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza z komory wędzarniczej należy naliczać opłaty za korzystanie ze środowiska z tego źródła z uwzględnieniem ilości zużytych zrębków wędzarniczych lub czasu pracy komory wędzarniczej za pomocą tabeli A oraz składać raport do Krajowej Bazy Bilansowania i Zarządzania Emisjami (KOBiZE), zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 28 grudnia 2010 r. w sprawie wzoru formularza raportu oraz sposobu jego wprowadzania do Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz.U.2011.3.4) uwzględniający emisje ze wszystkich instalacji na terenie jednego Zakładu.